OSTEOPATHIE
Wat is dat eigenlijk?
Osteopathie gaat over bewegingsvrijheid
Hoe vrijer je lichaam is, hoe beter het functioneert. Hoe vrijer je baby zich kan bewegen, hoe blijer het is. Een osteopaat kan met de handen àlle structuren in het lichaam onderzoeken: oppervlakkige structuren, zoals huid of een spier, of dieper gelegen weefsel zoals een nier of het bindweefsel om je ruggenmerg. Zo wordt de oorzaak van de klacht opgespoord en behandeld, zodat vloeistoffen in je lichaam weer vrij kunnen stromen en gezondheid kan zegevieren.
Een osteopaat behandelt je hele lichaam middels deze 3 systemen:
– het bewegingsapparaat: je botten, spieren en gewrichten
– de organen in je buik en in je borstholte
– het cranio-sacrale systeem: schedel-wervelkolom systeem met daarin je hersenen, ruggenmerg, en vloeistoffen
Deze systemen werken in dienst van elkaar en kunnen niet los van elkaar gezien worden. Het duidelijkste voorbeeld van deze eenheid is bindweefsel. Iedere structuur in je lichaam heeft een parelmoerachtig vliesje om zich heen. Deze vliezen zijn met elkaar verbonden en vormen samen de grote lichaamsfascie, van top tot teen. Osteopathie behandelt deze totaliteit van de mens.
Osteopathie is gebaseerd op uitgebreide wetenschappelijke kennis van embryologie, anatomie, neurologie, fysiologie, evolutieleer, constitutie en gedrag. Het heeft een functionele en unieke interpretatie van de onderlinge relaties van deze verschillende gebieden.
Mijn enthousiasme voor osteopathie
Het lichaam heeft een eigen intelligentie, een eigen herstellend vermogen. Of zoals sommige osteopathische schrijvers het noemen, een ‘innerlijke arts’ of een ‘innerlijk, toereikend medicijnkastje’.
Met de gedetailleerde kennis en fijngevoelige vaardigheden die ik als osteopaat tijdens de 6 jaar durende opleiding heb vergaard, ben ik een soort ‘poort’ voor genezing.
Ik schep de voorwaarden die nodig zijn voor het naar boven komen van de eigenheid van het weefsel. Ieder mens, iedere baby is uniek. Osteopathie is grotendeels luisteren naar het lichaam. Wat heeft de persoon op mijn behandeltafel te vertellen met en zonder woorden? Waar heeft het hulp nodig, een zetje nodig, om vrij te worden, om weer zichzelf te worden, om de eigen, unieke genezingskracht te laten ontwaken en te voelen? Dat is waar ik als osteopaat dagelijks mee bezig ben.
Ik spreek voor mezelf, maar waarschijnlijk voor vele osteopaten, als ik zeg dat het iedere keer weer een prachtige ontdekkingstocht is als er een persoon in mijn handen ligt. Een ontdekkingstocht naar dat ene puzzelstukje wat nog dwars zit en niet op zijn plek valt, dat ene sleuteltje wat misschien al in het slot zit, maar wat alleen nog omgedraaid moet worden.
Hoe meer ik me verdiep in de mens voor me en in zijn of haar functiemechanismen, hoe meer ik in staat ben te laten wat gelaten moet worden en te beïnvloeden wat beïnvloed dient te worden.
In osteopathie komen wetenschap en intuitie op een unieke manier samen. Dat is wat het voor mij zo bijzonder maakt.
Geschiedenis
Andrew Taylor Still (1828 – 1917), een Amerikaanse arts, is de grondlegger van de osteopathie.
Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog was hij legerarts en vergaarde hij heel veel kennis van de menselijke anatomie. Door het verlies van bijna al zijn eigen kinderen was hij bovendien doordrongen van het verlangen om meer te ontdekken over ziekte maar vooral over gezondheid en genezing. Hij keek op een meer natuurlijke manier naar gezondheid dan de klassieke geneeskunde toen kon doen.
Bij toeval ontdekte hij in 1874, na een kind even vastgehouden te hebben, dat hij de mogelijkheid had om door aanraking de fysiologie te veranderen van een mens.
Deze ontdekking, samen met invloeden uit o.a. een studie geneeskunde, evolutie theorie, methodisme, mesmerisme, bone setting en spiritualisme hebben zijn evolutie verscherpt en hebben geleid tot het beroep osteopathie.
In Kirksville richtte hij in 1892 ‘The American School of Osteopathy’ op. Er werd daar veel tijd besteed aan ontleedkunde. Hij had als uitgangspunt dat gedetailleerde kennis van de anatomie tot meer inzicht van het totale (dys)functioneren van het lichaam zou leiden. Hij zag het belang van een holistische visie en de onderlinge samenhang van de verschillende systemen voor onderzoek en behandeling van patiënten.
Hij reageerde daarmee op de symptomatische behandeling van de klassieke geneeskunde. Langzaam aan heeft de osteopathie zich een plaats verworven in de geneeskunde. In 1966 is osteopathie in de Verenigde Staten wettelijk gelijkgesteld met de reguliere geneeskunde. Via Engeland en Frankrijk is de osteopathie in Europa bekend geworden en kan de opleiding aan internationaal erkende instituten gevolgd worden, zoals o.a. in Parijs, Brussel, Antwerpen, Hamburg en Amsterdam.
In Nederland is een osteopaat erkend als er D.O.-MRO achter zijn of haar naam staat. Dit betekent Diploma in de Osteopathie en Member of Register of Osteopathy. D.O. mag je achter je naam zetten als je afgestudeerd bent en je thesis is goedgekeurd, en MRO mag je gebruiken als je bent geregistreerd bij het NRO.
“To find health should be the object of a physician. Anyone can find disease.”
– A.T. Still –
Waar komt het woord osteopathie vandaan
Osteopathie is samengesteld uit 2 Griekse woorden namelijk osteon en pathos.
Osteon is het Griekse woord voor bot. Je zou dus denken dat de osteopaat zich alleen bezig houdt met het behandelen van botten, zoals bijvoorbeeld de schedel, de wervelkolom en het bekken. Het is wel zo dat we die behandelen, maar er gebeurt veel meer dan dat. Behalve beenderen, behandelt de osteopaat ook o.a. de organen, spieren, bloedvaten en het zenuwstelsel. Het lichaam wordt dus door de osteopaat als geheel bekeken en behandeld.
Bot is het stevigste weefsel wat we kennen in het lichaam (behalve tanden), dus aangezien we het bot kunnen aanzetten tot herstel, dan kunnen we dat ook voor alle andere weefsels.
Pathos wil ‘meevoelendheid’ zeggen, zoals in de woorden sympathie of empathie, zodat we de betekenis van osteopathie kunnen vertalen als:
Het voelen van de beweging van alle weefsels.